ЉУБОВ КОН ПИШАНИОТ ЗБОР И ЈАЗИКОТ

Едно неделно утро некое мало овчарче си го чуваше своето стадо, кога се слушна биење на црковните камбани. Гледајќи ги луѓето како поминуваат покрај пасиштето, каде беше тој со своите овци, момчето си помисли: „Толку би сакал да поразговарам со Бога! Но што би Му кажал, кога не знам ни една молитва?“ Сепак, момчето клекна на колена и почна да си ги кажува по ред сите букви од азбуката! И така си ја повторуваше тој оваа „своја“ молитва додека луѓето непрестајно поминуваа покрај него, гледајќи го зачудено. Најпосле еден од минувачите го прекина момчето:  „Ама што правиш, дете?“, го праша тој.  „Се молам господине!“, одговори момчето. Човекот се запрепасти: „Но зошто, тогаш, ги кажуваш буквите од азбуката?“  Момчето му објасни со насмевка: „Јас, господине, не ви знам ни една молитва, ама сакам Бог да се грижи за мене, да ме чува и да ми помогне да си ги чувам овците! Па си помислив, ќе си кажам сé што знам, а Бог ќе ги спои сите тие букви во з...

Сиропиталиштето за него беше местото кадешто помина дванаесет години од неговиот живот. Тоа беше место на безброј радости, но и горки солзи и неискажливи соништа за подобар живот. Неговото име беше Кристијан. Се верува дека уште додека бил мало и беспомошно новороденче, мајчината прегратка ја заменил со онаа на негувателките од сиропиталиштето познато под името “Мајско цвеќе.” Препознатлив по својот динамичен темперамент и палаво однесување, но и по својата длабока ранливост – Кристијан беше миленик во очите на негувателките и воспитувачите во оваа установа. Но, ваквото мислење не го делеше и управникот по име Светозар, човек кој беше познат по неговата строгост. Беше 5-ти јануари. Во сиропиталиштето беа во тек подготовките за претстојната Бадникова вечер, која традиционално се одбележуваше со скромна приредба и заедничка вечера на децата и дежурните вработени. После неколку безуспешни обиди правилно да го каже драмскиот текст на редовната проба, Кристијан се налути и ја напушти сце...