Снежна ноќ
Се разбудив од силниот ветер што удираше по прозорците. Невозможно е да спиете мирно од таквото фучење. Тој Северко наликува на еден немирен тинејџер којшто со својата незапирлива енергија, постојано нешто прави и сака постојано да е присутен насекаде. Додека чајот од Мајчина душичка тивко се подготвува, низ просторијата се шири благопријатен мирис што ги опушта сетилата. Надвор низ прозорецот глетката е исполнета со сивите бои на планината којашто е во исчекување на снежната покривка. Оваа зима се чини како планината да е тажна. Недостасува таа белина. Таа беспрекорна убавина. Откако завршив со доручекот, се препуштив на секојдневните задачи. Во вакви ветровити денови помешани со ситен но и помалку силен дожд, се чини како да е потешко да се соочите со вообичаениот градски метеж. А таму?? Вистинска врвулица од народ. Ве пресретнуваат сериозните лица на чичковци чиишто веѓи се свиени надолу и оставаат впечаток како да небаре нешто ви се лути; па тука се и загрижените лица на пово...