Расказ за Роуз и Лука

Во еден град во близина на Лондон, си живееле две другарчиња. Нивните живеалишта се наоѓале едно до друго и имале споени тераси. Тие се викале Роуз и Лука. Роуз живеела со својата баба и била многу среќна. Едно зимско утро бабата на Роуз и' раскажувала приказна за кралицата Мраз. Таа раскажувала дека кралицата е многу лоша и руши се пред себе, и на сите живи суштества им ги замрзнувала срцата .Тогаш Лука се прогневил и посакал да ја убие. Во тој момент ветрот почнал да дува и носел се' пред себе. Прозорецот се отворил и кралицата Мраз го одвела Лука. Роуз го барала Лука со денови, ги прашувала и небото и земјата. Кога ја прашала реката дали го видела Лука, реката и' одговорила дека ќе и' помогне само доколку Роуз и' ги даде нејзините чевлички. Роуз се согласила и така од водата излегол еден чамец и тој ја одвел кај кралицата Пролет. Таа таму долго спиела. Кога се разбудила веќе било крај на Есента. Роуз избегала, но се движела многу бавно бидејки немала чевли .Таа стигнала во една шума и таму пронашла некој млад господин. Тој се натажил не нејзината судбина и ја примил Роуз во неговта колиба.Тој имал ќерка на иста возраст со Роуз. Кога Роуз се стоплила, му раскажала на младиот господин, а тој и' подарил топла облека и чевлички за да го продолжи патувањето. Ќерката на господинот ги имала сите животни од шумата за другарчиња. Таа свирнала, и прв пристигнал еленот Мајкол, а веднаш после него бувот и црвот. Роуз се спријателила со животинчињата, а потоа тргнала на пат заедно со Мајкол. Таа седнала на еленчето и со брзина на стрела пристигнале до кралството на кралицата Мраз. Овде не можеле да поминат бидејки имало огромен грав кој го опкружувал замокот. Роуз го навадила гровот и тој ја пуштил да помине.
- За мене никој не се погрижил со векови. Ти ме полеа со вода и сега можеш да одиш понатаму. - рекол гравот. Роуз и еленчето продолжиле, а понатаму ги чекала уште една препрека. Тоа бил еден голем воз кој се движел многу брзо,и го обиколувал замокот. Роуз го замолила возот да ги пушти, а тој ги пуштил бидејки никој претходно го немал тоа од него побарано на таков пристоен начин. Роуз и еленчето продолжиле, а понатаму ги чекала уште една препрека. Таа била една огромна маса, на која имало леб. Роуз ја избришала масата и ги собрала трошките, и тогаш масата и' дозволила да помине. 
- Никој со векови не се погрижил да ги исчисти трошките од лебот врз мене. Ти тоа го стори без да побараш ништо. Затоа ти солободувам пат да продолжиш. Роуз влегла во замокот и го видела Лука.

Кралицата Мраз го чувала како роб во тенмите простории на замокот. Роуз го одврзала Лука и почнале да бегаат. Кралицата Мраз тогаш се разбудила и рекла:
- Сруши се замоку врз овие деца така да не можат живи да излезат одовде!
- За мене никој толку добро не се погрижил сите овие години. Нека одат слободни! - рекол замокот.Тогаш Кралицата побарала помош од големата маса, но добила сличен одговор како и претходно. Кралицата побарала помош и од возот велејќи:
- Однеси ги во непознат правец, за да не можат никогаш да се вратат дома!
- Никој не ми се обратил така учтиво како девојчето. Нека одат! - возвратил возот.Тогаш Кралицата пробала преку последен обид заповедувајќи му на гравот да ги исплетка со своите гранки, но гравот ја одбил таквата наредба. Тој се чувствувал бескрајно благодарен кон девојчето за нејзиното добро дело и и' го ослободил патот. Таа и Лука се качиле на еленчето Мајкол и безбедно се вратиле дома.Таму продолжиле да живеат среќно. Што станало со Кралицата, никој не знае...

Автор: Фросина Дукоска